Kaç yaşında sorusuna, 1,5 yaşında demek kulağıma çok tuhaf geliyor. Artık bir bebeğin değil, çocuğun annesi olduğum fikrini kabul etmeliyim galiba:)
18. ay aşımızı ve rutin kontrolümüzü olmak için doktora gitmeden önce uzun uzun konuştuk, ama pek fayda etmedi, muayene olurken, aşı olurken ve bekleme salonundaki kaydırağı terk ederken de çok ağladı. Zaten bu ara her şeye ağlar oldu. Babasının özlemi ve 2 yaş sendromunun yaklaşması ağır geldi miniğime.
- Her kelimeyi tekrar edebiliyor. Doğru söylediğine emin olmadıklarını kısık sesle tekrar ediyor.
- İyelik eklerini doğru kullanmaya başladı. (benim burnum, senin ayağın, onun saçları vs.)
- Cümleleri olumsuz yapabiliyor. (üşürsün - üşümem, gidiyoruz - gidemem)
- Bütün yaptıklarını tek kelimelik cümlelerle anlatıyor. (Parkta ne yaptın sorusunun cevabı: kaydım, çocuk, abi, salcak (salıncak), taş.)
- En az günde iki sefer yıkanmak için elinden geleni yapıyor. Buna katılarak ağlamak da dahil.
- Birçok hayvanı tanıyor, seslerini taklit ediyor.(kurbağa ile kaplumbağayı birbirine karıştırıyor, zürafa, su aygırı, salyangoz, kunduz ve sincap en sevdiklerinden )
- Boyaları ve kalemleri çok seviyor ama hep elinin içini ve yüzünü boyuyor.
Zaman çok hızlı geçiyor, ne zaman büyüdü anlamayacaksın dediklerinde, aslında ne demek istediklerini şimdi anlıyorum...
Defne şu anda 21 aylık olmak üzere yaklaşık 3 ay önce yazmışım ama yayınlamamışım. Anı olarak kalsın diye yayınlıyorum:)
Sevgiler...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder